Fasting means abstaining or keeping oneself away. Fasting in the term means abstaining from eating, drinking, and having intercourse, from the morning to the sunset, with the intention of fasting and carrying out God’s command (SWT). The word Ramadan in Arabic means burning. That is, just as the sun burns man, the holy month of Ramadan burns the sins of Muslims. Ramadan is the burner of sins. Our dear Prophet (PBUH) said, “Whoever fasts the month of Ramadan out of faith and hope for the reward of forgiveness, his past sins will be forgiven.” Therefore, every believer (Momen) should strive not to miss this golden opportunity.
A false hadith is published on the social media that the Messenger of Allah had said, “Whoever announces the arrival of Ramadan to others, the fire of hell is forbidden to him.” This hadith is entirely ignorant, and no narration has been narrated from the Messenger of Allah (PBUH) in this regard. Slandering the Messenger of Allah (PBUH) is a great sin. The Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said: “Whoever slanders to me, his place will surely be filled with fire.“
Does announcing the arrival of Ramadan alone lead to the forgiveness of all human sins? If so, there is no need to worship or fast. Sheikh Abdullah Saad said: There is no authentic narration that the Prophet has said that whoever announces Ramadan to others, the fire of hell will be forbidden to him. Any statement attributed to the Prophet in this regard is entirely false.
The Messenger of Allah says: “The holy month of Ramadan has come to you, which is a very blessed month. Allah has made fasting in this month for you. When Ramadan arrives, the gates of heaven are opened, the gates of hell are closed, and the devils are chained. Whoever is deprived of goodness in this month is deprived of goodness in all months.”
So, anyone who wants to attribute an issue to the Prophet must first investigate whether it is true or not, to not slander the Messenger of Allah (PBUH) and become a sinner.
Fasting on the day of doubt
Many people are willing to fast on the day of doubt because of their interest in Ramadan. Some people fast on the day of the doubt, that if Ramadan was 29 days, they could fast 30 days. Another group of people is those who are in the habit of fasting, and they fast the month of Shaban and enter the holy month of Ramadan.
The day of doubt is the 30th day of Shaban if the moon is not seen. Many scholars of the Shafi’i, Maliki, and Hanbali religions believe that fasting on the day of doubt is forbidden. Because:
So whoever is present this month, let them fast. Al-Baqarah, Verse 183.
Therefore, when we cannot see the moon, we should not fast. If it is not possible to see the moon, for example, the weather is cloudy or rainy; In that case, we must complete 30 days of Sha’ban and then start Ramadan.
One day some of the companions were sitting somewhere, some food was brought to them. Some of them were fasting; that day was a day of doubt. Hazrat Ammar Ibn Yasir said to them: Whoever fasts on the day of doubt has disobeyed our dear Prophet. It means that the Prophet did not fast on the day of doubt.
Another is that all scholars believe that: Any worship in which there is doubt is not acceptable. The condition for accepting any worship is three things:
Believing in Allah (c), believing in the Messenger of Allah (PBUH), believing in the scriptures … that is, if one does not have faith, his fasting for years or other worship will not be accepted.
Indeed, if each of those who disbelieve then die as disbelievers were to offer a ransom of enough gold to fill the whole world, it would never be accepted from them. Ali ‘Imran, Verse 91.
The Messenger of Allah (PBUH) says: “The best people are helpful to the others.” But if that person does not believe in Allah (c), his good deeds will not benefit him. The second condition for accepting any worship is sincerity. Any worship that is not sincere will not help anyone on the Day of Judgment. The Holy Quran states: Even though they were only commanded to worship Allah ˹alone˺ with sincere devotion to Him in all uprightness, establish prayer, and pay alms-tax. That is the upright Way. Al-Bayyinah, Verse 5.
Every page of the Qur’an that speaks of a good deed is mentioned next to it (doing an action for Allah) or (doing an action in the way of Allah). Therefore, all human acts must have a divine purpose and be done for the sake of God.
Say, “Surely my prayer, my worship, my life, and my death are all for Allah—Lord of all worlds. Al-An’am, Verse 162. So, the second condition for accepting any worship is sincerity. Therefore, in prayer in which there is doubt, sincerity is removed from it, so there should be no doubt on the day of fasting.
The third condition for accepting worship is to perform worship according to the tradition of the Messenger of Allah (PBUH). If the Messenger of Allah did not fast on the day of doubt, fasting on this day is against the method of the Messenger of Allah (PBUH).
Conclusion
Fasting means abstaining or keeping oneself away. Fasting in the term means abstaining from eating, drinking, and having intercourse, from the morning to the sunset, with the intention of fasting and carrying out Allah’s (SWT) command.
There is no correct narration that the Prophet said that whoever announces Ramadan to others, the fire of hell will be forbidden to him. And it is a great sin to attribute false narrations to the Messenger of Allah (PBUH).
The Messenger of Allah says: The holy month of Ramadan has come to you, which is a very blessed month. Allah (c) has made fasting in this month for you. When Ramadan arrives, the gates of heaven are opened, the gates of hell are closed, and the devils are chained. Whoever is deprived of goodness in this month is deprived of goodness in all months.
According to most scholars fasting on the day of doubt is not correct.
The conditions for accepting worship are having the faith of sincerity in performing deeds and performing deeds according to the tradition of the Messenger of Allah (PBUH). Any worship that has these three characteristics is acceptable to Allah (SWT) and the Messenger of Allah (PBUH).
ماه مبارک رمضان یک فرصت طلایی برای مومنان است٬ و هر انسان مومن آرزوی رسیدن به ماه مبارک رمضان را دارد. وقتی الله تعالی این فرصت را نصیب ما نموده است٬ بهتر است از آن به بهترین شکل ممکن استفاده نماییم.
روزه در لغت به معنی امساک یا خود را دور نگهداشتن است. روزه در اصطلاح به معنی٬ امساک از خوردن٬ نوشیدن٬ و همبستری کردن٬ از طلوع صبح صادق تا غروب آفتاب٬ به نیت روزه گرفتن٬ و به منظور انجام فرمان الله (ج) میباشد. کلمه رمضان در لسان عربی به معنی سوزنده است. یعنی همانطور که آفتاب انسان را میسوزاند٬ ماه مبارک رمضان گناه های مسلمانان را میسوزاند. رمضان سوزاننده گناهان است.
پیغمبر عزیز ما میفرمایند «هر کس از روی ایمان و امید به کسب ثواب ماه رمضان را روزه بگیرد، گناهان گذشته اش بخشیده میشود.» لذا٬ هر انسان مومن باید تلاش نماید تا این فرصت طلایی را از دست ندهد.
یک حدیث دروغین در صفحات مجازی نشر میشود٬ که گویا رسول الله فرموده اند٬ (هر کسی که فرارسیدن ماه رمضان را به دیگران بشارت دهد٬ آتش جهنم بر او حرام میشود). این حدیث کاملا جهلی است و روایتی در این مورد از حضرت رسول الله نقل نشده است. اتهام بستن بر رسول الله یک گناه عظیم است. پیغمبر میفرمایند: «هر كه به من نسبت دروغ بدهد،حتما جايگاهش پر از آتش خواهد شد».
آیا بشارت دادن رمضان به تنهایی٫ باعث میشود که همه گناهان انسان بخشیده شود؟ اگر چنین باشد٬ هیچ نیازی به عبادت و روزه گرفتن نیست. شیخ عبدالله سعد رحمت الله میفرمایند: هیچ روایت صحیح وجود ندارد٬ که پیغمبر گفته باشند٬ کسیکه رمضان را به دیگران بشارت دهد آتش دوزخ بر او حرام میشود. هر سخنی که در این مورد به پیغمبر نسبت داده شده است٬ کاملا نادرست میباشد.
رسول الله میفرمایند: «برای شما آمده ماه مبارک رمضان که ماه بسیار مبارک است. فرض گردانیده الله روزه گرفتن در این ماه را برای شما. وقتی رمضان از راه میرسد، دروازههای بهشت گشوده و درهای جهنم بسته میگردد و شیاطین به زنجیر کشیده میشوند. کیسکه از خیر و خوبی در این ماه محروم شود٬ در همه ماه ها از خیر و خوبی محروم میشود.»
هر کسی میخواهد یک مسله را به پیغمبر نسبت دهد٬ باید اول تحقیق کند که آیا آن موضوع صحت دارد یا خیر. تا نشود که با نیت کسب خیر به رسول الله اتهام بسته٬ و گنهکار شود.
روزه گرفتن در روز شک
در جامعه ما٬ مردم بخاطر علاقه که به ماه مبارک رمضان دارند٬ حاضر هستند در روز شک روزه بگیرند. یک تعداد مردم٬ در روز شک روزه میگیرند٬ تا اینکه٬ اگر رمضان ۲۹ روز بود٬ آنها ۳۰ روز را روزه گرفته باشند. یک گروهی دیگر مردم٬ کسانی هستند که عادت روزه گرفتن دارند٬ و ماه شعبان را روزه گرفته و وارد ماه مبارک رمضان میشوند.
روز شک٬ روز ۳۰ ماه شعبان٬ در صورتیکه مهتاب دیده نشود٬ میباشد. تعداد کثیری از علمای مذهب شافعی٬ مالکی٬ و حنبلی بدین باور هستند که روزه گرفتن در روز شک حرام است. بدین دلیل٬ که:
فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ؛ پس هر که دریابد ماه رمضان را (مهتاب را بیبیند) باید آن را روزه بدارد. آیه 185 سوره بقره. بنا وقتی مهتاب را دیده نمیتوانیم نباید روزه بگیریم. اگر امکان دیدن مهتاب نباشد٬ مثلا هوا آبرآلود و یا بارانی باشند؛ در آن صورت باید ۳۰ روز شعبان را تکمیل نموده سپس رمضان را آغاز نماییم.
روزی تعدای از صحابه در جایی نشسته بودند٬ برای آنها مقداری از غذا آورده شد. برخی از آنها روزه داشتند٬ آن روز٬ روز شک بود. حضرت عمار ابن یاسر به آنها فرمود: کسیکه در روز شک روزه بگیرد٬ از پیغمبر عزیز ما نافرمانی کرده است. بدین معنی که پیغمبر در روز شک روزه نمیگرفتند.
دیگر٬ اینکه همه علما بدین باور هستند که: هر عبادتی که در آن تردید باشد٬ قابل قبول نیست. شرط قبولی هر عبادت سه چیز است: ایمان به آلله (ج)٬ ایمان به رسول الله٬ به ایمان به کتاب های آسمانی … یعنی اگر کسی ایمان نداشته باشد٬ سالها روزه بگیرد٫ عبادت او قبول نمیشود. الله (ج) میفرمایند: «إنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَمَاتُوا وَهُمْ كُفَّارٌ فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْ أَحَدِهِمْ مِلْءُ الْأَرْضِ ذَهَبًا وَلَوِ افْتَدَىٰ بِهِ؛ البته آنان که کافر شدند و بر کفر خویش مردند، اگر هر یک برای آزادی خویش (از عذاب خدا) برابر تمام زمین طلا به فدا آرند هرگز از ایشان پذیرفته نشود.» آیه 91 سوره آل عمران.
رسول الله میفرمایند: «بهترين مردم كسى است كه به حال مردم سودمند باشد.» اما اگر آن شخص به الله ایمان نداشته باشد٬ کار خیر او سودی برایش ندارد.
دوم شرط قبولی هر عبادت اخلاص است. در هر عبادتی که اخلاص نباشد٬ در روز قیامت سودی برای انسان ندارد. در قرآنکریم آمده است: «وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاءَ وَيُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ ۚ وَذَٰلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ؛ در صورتی که (در کتب آسمانی) امر نشده بودند مگر بر اینکه خدا را به اخلاص کامل در دین (اسلام) پرستش کنند و از غیر دین حق روی بگردانند و نماز به پا دارند و زکات (به فقیران) بدهند. این است دین درست». آیه 5 سوره بینه
در هر صفحه قرآن که در مورد یک کار خیر سخن گفته شده است٬ در کنار آن (انجام عمل برای خدا) و یا (انجام عمل در راه خدا) ذکر شده است. لذا٬ تمام اعمال انسان باید جهت ربانی داشته٬ و بخاطر خداوند انجام شده باشد. «قُلْ إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ؛ بگو: همانا نماز و طاعت و تمام اعمال من و حیات و ممات من همه برای خداست که پروردگار جهانیان است.» آیه 162 سوره انعام. شرط دوم قبولی هر عبادت اخلاص است. بنا در یک عبادتی که در آن شک باشد٬ اخلاص از آن برداشته میشود٬ به همین دلیل در روز شک نباشد روزه گرفته شود.
شرط سوم قبولی عبادات٬ انجام عبادت طبق سنت رسول الله (ص) میباشد. اگر رسول الله در روز شک روزه نگرفته باشد٬ روزه گرفتن در این روز خلاف روش رسول الله است.
نتیجه گیری:
روزه در لغت به معنی امساک یا خود را دور نگهداشتن است. روزه در اصطلاح به معنی٬ امساک از خوردن٬ نوشیدن٬ و همبستری کردن از طلوع صبح صادق تا غروب آفتاب٬ با نیت روزه٬ و به منظور انجام فرمان الله (ج) میباشد.
هیچ روایت صحیح وجود ندارد٬ که پیغمبر گفته باشند٬ کسیکه رمضان را به دیگران بشارت دهد آتش دوزخ بر او حرام میشود. و همچنان٬ نسبت دادن روایت های دروغین به رسول الله گناه بزرگ است.
رسول الله میفرمایند: برای شما آمده ماه مبارک رمضان که ماه بسیار مبارک است. فرض گردانیده الله روزه گرفتن در این ماه را برای شما. وقتی رمضان از راه میرسد، دروازههای بهشت گشوده و دربهای جهنم بسته میگردد و شیاطین به زنجیر کشیده میشوند. کیسکه از خیر و خوبی در این ماه محروم شود٬ در همه ماه ها از خیر و خوبی محروم میشود.
به نظر اکثریت علما و فقه ها٬ روزه گرفتن در روز شک٬ درست نیست.
شروط قبولی عبادات٬ داشتن ایمان٬ اخلاص در انجام اعمال٬ و انجام اعمال طبق سنت رسول الله (ص) است. هر عبادتی که این سه ویژگی را داشته باشد٬ قابل قبول الله (ج) و رسول الله (ص) است.